Co to jest TAM?

TAM to muzyczne spotkania wędrujących turystów, które odbywają się już po raz trzynasty.
TAM to koncerty, wędrówka po górach i wspólne muzykowanie zaproszonych muzycznych gości oraz uczestników.
Istotą TAM jest to, że granica pomiędzy wykonawcami a słuchaczami zaciera się i przestaje mieć znaczenie. Wszyscy stają się jedną wielką grupą Miłośników Gór.
Celem TAM jest pokazywanie piękna gór, inspiracji z nich płynącyh i siły, energii do codziennego życia jaką dają góry.

Czym jest "awangardowość" TAM?

TAM powstała z miłości do muzyki i gór, stanowiąc również formę propagowania górskiej turystyki kwalifikowanej i piosenki turystycznej. Polska piosenka turystyczna jest gatunkiem unikalnym w skali Europy z całą pewnością, a z pewnym prawdopodobieństwem – również w odniesieniu do innych kontynentów. Wykształcił się on na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Piosenki mówią o górach, wędrówkach, przyrodzie, krajobrazach, ale również sięgają do myśli i uczuć, które ludzie niosą ze sobą w góry, miłości, przyjaźni, małych smutków i dużych radości. W warstwie instrumentalnej symbolem piosenki turystycznej jest gitara, często turystycznemu muzykowaniu towarzyszyła również harmonijka ustna.

Obecne czasy niosą ze sobą zupełnie inną muzykę i brzmienia, aniżeli powstawały w latach siedemdziesiątych. A przecież to co zabieramy ze sobą w góry odnosi się do muzyki słuchanej za pomocą radia czy innych mediów.
Naszym celem jest to, aby piosenka turystyczna nie trafiła do skansenu, lecz była gatunkiem żywym, aby ewoluowała wraz z pojawianiem się nowych brzmień muzycznych i technicznych możliwości. A i jednych i drugich pojawia się przecież wiele.

Mówiąc innymi słowami, jeżeli ktoś zabierze do swojego turystycznego ekwipunku trąbkę – to jest to dla nas w tym konkretnym momencie instrument turystyczny, jeśli zabierze piecyk na baterie  i przytroczy do plecaka gitarę basową (to nasz bagaż doświadczeń) – to jest ona instrumentem turystycznym, jak w przypływie weny zacznie scratch’ować na starym patefonie pradziadka – to będzie to muzyka turystyczna. Ważne są dwie rzeczy: aby instrument faktycznie był zabierany na turystyczne wyprawy i aby muzyka wykonywana była na żywo – a nie odtwarzana. Mniej ważne są środki, istotą jest aby muzyka łączyła ludzi i oddawała ducha gór.

Po co komu TAM?

Chodzenie po górach to nie tylko jako sposób na spędzanie wolnego czasu, ale również swojego rodzaju forma filozofii życiowej. Chodzi o dostrzeganie dobrych stron tego co dzieje się wokół nas. O aktywne branie udziału w swoim życiu. O pokazywanie, że żeby coś dobrego się zadziało nie są konieczne ani pieniądze, ani żadne zrządzenia losu –  najważniejsza jest chęć. I to, żeby wyjść z miejsca gdzie się siedzi, naprzeciwko życiu.
Wyjście w góry jest sposobem na oderwanie się od wizerunku świata postrzeganego na co dzień. A co za tym idzie wizerunku do którego przyzwyczailiśmy się. Nie weryfikujemy go i nie zwracamy uwagi na to co nas otacza. Bo jest jak jest i już. Wyjście w góry pozwala spojrzeć na swoją codzienność nieco z zewnątrz. Wielkie przerastające nas problemy okazują się z góry nieco mniejsze, a po powrocie z reguły już dokładnie wiadomo jak sobie z nimi poradzić. Po powrocie na szlak swoich codziennych wydeptanych ścieżek przez jakiś czas patrzymy na nie świeżym spojrzeniem. I czasem wystarcza to, żeby zauważyć na nich coś nowego. Pięknego może, a czego w „końskich okularach” rutyny nie dostrzegaliśmy.
Bycie w górach jest przyjemne samo w sobie. Ponieważ kochamy góry i muzykę popularyzujemy formę wędrówki po górach z muzyką. A że radość dzielona jest radością, która się pomnaża, wędrujemy grupowo. Magia gór sprawia, że ludzie stają się bardziej otwarci, chętni do wyrażania poglądów i aktywnego udziału w muzykowaniu i rozmowach.
Popularyzujemy piosenkę turystyczną jako gatunek. Choć nikt dokładnie nie zdefiniował tego gatunku to ci którzy się z nim zetknęli doskonale potrafią go odróżnić. Piosenki o dość prostej formie muzycznej i harmonii oraz niebanalnej warstwie tekstowej. Piosenka turystyczna powstała w latach siedemdziesiątych i swoją popularność osiągnęła za sprawą między innymi Wolnej Grupy Bukowina, SETA, Andrzeja Wierzbickiego. Powtarzane przez dziesiątki lat w niezmienionej formie piosenki stały się stałym elementem górskich schronisk i baz namiotowych. Bieg czasu sprawił jednak, że dla osób które nie zetknęły się z piosenką turystyczną na szlaku jej brzmienie może wydać się archaiczne na czym traci przekaz niesiony przez piosenki. Postawiłem sobie kiedyś za cel odnalezienie współczesnego brzmienia dla piosenki turystycznej. Formuły, która pozwoliłaby przetrwać jej unikalnemu charakterowi, ale uczyniłaby ją bardziej zrozumiałą dla osób, które wcześniej po górach nie chodziły i z tego rodzaju muzyką nie miały kontaktu. Nie ograniczanie się do tradycyjnego „turystycznego” instrumentarium jest jednym ze skutków nieustającego eksperymentu jaki jest naszym wspólnym udziałem. Może dzięki usłyszeniu „górskich klimatów” w piosenkach ktoś zauroczy się górami na tyle, żeby w nie zacząć jeździć.

Program imprezy

Jak się zgłosić?

Najlepiej zgłosić się do przewodnika drogą mailową lub telefoniczną. Zapisy, wraz z wpłatą za bilety (110 zł normalne, 82.60 zł ulgowe) przyjmowane są do poniedziałku, 8.11.2010!

Ile to kosztuje?

Transport w obie strony kosztuje 110zł (82.60 zł bilet ulgowy), do tego dochodzą opłaty za nocleg w schronisku na podłodze (ok. 5-10 zł / noc). Każda osoba żywi się na własną rękę - w bacówce są do nabycia ciepłe posiłki, najbliższy sklep jest oddalony o ok. 1h w jedną stronę.

Kontakt i rezerwacja miejsc