Explore Apolobamba 2011

wyprawa na dziewicze wierzchołki w Boliwii

Widok z obozu bazowego na 4 wierzchołki masywu Trata Tata. Fot. Marcin Kruczyk

Rejon działania

Cordillera Apolobamba leży na granicy Boliwii i Peru około 200 km na północ od jeziora Titicaca. Pasmo to jest rzadko odwiedzane przez turystów chociaż ma wiele do zaoferowania. W Parku Narodowym Apolobamba jest największy na świecie rezerwat wigonii, można tam też spotkać niedźwiedzie andyjskie, kondory, szynszyle...

Obszarem naszego szczególnego zainteresowania jest dolina Huancasayani w północnej części Cordillera Apolobamba. Rejon ten znajduje się daleko od szlaków komunikacyjnych i jest wyjątkowo słabo poznany. Dotychczas w dolinie
działały tylko trzy wyprawy:

1. Forcharmer Anden Expedition - wyprawa niemiecka w 1997 r.

2. Amerykańsko-nowozelandzka wyprawa w 2008 r.

3. Explore Apolobamba 2009 - polska wyprawa w 2009 r.

W trzeciej z wymienionych wypraw brali udział dwaj uczestniczy niniejszego projektu. Ich doświadczenie i znajomość doliny znacząco podnosi szansę na sukces również tej ekspedycji.

Podczas wyprawy w 2009 r. Marcin i Wojtek zdobyli cztery dziewicze wierzchołki i oprócz tego weszli na jeden szczyt, który był wcześniej zdobyty tylko raz - przez wyprawę Forcharmer Anden Expedition w 1997 r. Wejście Marcina, Wojtka i Kuby było oczywiście pierwszym polskim wejściem na ten wierzchołek.

Raport z wyprawy Explore Apolobamba 2009 można znaleźć w roczniku American Alpine Journal (wydanie 2010 r.) oraz na stronie internetowej wydawnictwa pod adresem http://aaj.americanalpineclub.org/climbs-and-expeditions/south-america/ bolivia/cordillera-apolobamba/2009-apolobamba-first-ascents-by-m-kruczyk/.

Spośród kilkudziesięciu szczytów dostępnych z doliny Huancasayani niespełna
połowa została zdobyta. Wiele z gór w tym rejonie czeka jeszcze na swoje nazwy. Nie oznacza to jednak, że Huancasayani, to teren bezludny. W dolinie można spotkać pasterzy wypasających alpaki. Przez przełęcz Lusuni wiedzie pieszy szlak, którym przepędzane są stada lam i mułów pomiędzy Peru i Boliwią.

Na schemacie poniżej zaznaczono zawieszoną dolinę w północnej części Huancasayani, w której planujemy założyć bazę wyprawy.

Schemat 1. Na schemacie zaznaczono miejsca, w których grupa zamierza założyć obozy
oraz szlaki potencjalnych ataków szczytowych.

Cele Wyprawy

Cel 1

Podstawowym celem wyprawy jest dokonanie rozpoznania topograficznego
nieeksplorowanej jak dotąd, zawieszonej doliny w północnej Apolobambie w Boliwii. Głównym celem naszej działalności w rejonie będzie próba zdobycia najwyższego (ok. 5200 m n.p.m.), niezdobytego jak dotąd i nienazwanego wierzchołka
dostępnego z tejże doliny oznaczonego jako "Cel 1" na fotografii (fot. 1).

Fot. 1 Widok z grani w kierunku wschodnim na niezdobyte i nienazwane dotychczas
wierzchołki - potencjalne cele wyprawy.

Atak szczytowy chcielibyśmy przeprowadzić charakterystycznym żebrem, zgodnie ze schematem pokazanym na fotografii (fot. 1).

Cel 2

Zamierzamy dokonać również wejść na inne szczyty w dolinie. Szczególnie
interesujący wydaje się być masyw z dwoma wierzchołkami oznaczony na fotografii (fot. 1) jako "Cel 2". Według informacji, które udało nam się dotychczas zgromadzić na temat doliny, ten szczyt również nie został jeszcze zdobyty.

Cel 3

Oprócz tego chcielibyśmy wspiąć się na szczyt Hucuncunca, który również może
się okazać dostępny z wybranej przez nas doliny. Niepewność wynika z faktu, że poza zdjęciami wykonanymi z grani przez Marcina i Wojtka w 2009 roku podczas wyprawy Explore Apolobamba 2009, nie ma żadnych innych materiałów na temat tego rejonu. Hucuncuna jest jednak dostępna także z innej strony, więc jeśli droga bezpośrednio z obozu bazowego byłaby zbyt trudna, bierzemy pod uwagę przeniesienie obozu do kolejnej doliny i zaatakowanie góry stamtąd (Hucuncunca Camp na mapie, fioletowy szlak zaznaczony na schemacie 1).

Cel 4

Czwartym z kolei celem będzie próba zdobycia najwyższego wierzchołka masywu
Trata Tata (fot. 2), którego dwa niższe szczyty zostały zdobyte przez wyprawę Explore Apolobamba 2009. Wspomniane wierzchołki zostały zdobyte od strony zachodniej, tym razem chcielibyśmy spróbować wejść na tą górę od strony wschodniej.

Fot. 2 Masyw Trata Tata od strony zachodniej. Planowana droga wejścia na grań jest od
strony wschodniej, dlatego nie jest widoczna na fotografii.

Na tym chcielibyśmy zakończyć działalność w pierwszej dolinie i przenieść obóz wyżej, w kierunku przełęczy Lusuni (Base Camp II na mapie).

Cel 5

Z drugiego obozu zamierzamy zaatakować kolejny niezdobyty i nienazwany szczyt
w głównej grani (fot. 3) - na mapie oznaczony kwadratem, pomiędzy masywem Kura Huari i FAE 3.

Fot. 3 Widok z drugiego wierzchołka Trata Tata na główną grań Apolobamby. Na

pomarańczowo zaznaczono potencjalną drogę wejścia na szczyt, który jest celem numer 5
planowanej wyprawy.

Cele 6 i 7

Ponadto planujemy wytyczyć nowe drogi na wierzchołki Ripa Pata (5264 m n.p.m.)
i Chaupi Orco Norte (6000 m n.p.m.) - fot 4.

Fot. 4 Widok na Ripa Pata i Chaupi Orco Norte z Nevado Losoccocha. Na pomarańczowo
zostały zaznaczone potencjalne drogi wejścia na obydwa szczyty.

Uczestnicy

Marcin Kruczyk

Rocznik 1982, sochaczewianin, absolwent Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, obecnie bioinformatyk, doktorant na Uniwersytecie w Uppsali. Na swoim koncie ma wspinaczkę w Dolomitach (m.in. Marmolada, Colac), Alp Julijskich (m.in. Triglav) oraz w tureckim Geyikbayiri. Współorganizator "Studenckiej wyprawy naukowej na Pik Lenina" w lipcu i sierpniu 2005 roku (wejście na Pik Razdielnaja 6150 m. n.p.m.). Uczestnik wyprawy Aconcagua 2006 uwieńczonej zdobyciem szczytu. Uczestnik samochodowej wyprawy Mongolian Expediton 2006 zakończonej zdobyciem najwyższego szczytu Mongolii - Tawan Bogd. Uczestnik wyprawy Karakorum
Explore 2007, która dokonała rozpoznania doliny Satmaro w Karakorum Zachodnim. Kierownik wypraw na Orizabę i Iztaccihuatl, z których druga zakończyła się zdobyciem obydwu szczytów. Kierownik wypraw na Kilimandżaro oraz Mont Blanc - obie zakończone zdobyciem szczytów. Kierował wyprawą Explore Apolobamba 2009, której sukcesem było zdobycie czterech dziewiczych szczytów oraz zdobycie wierzchołka FAE 3, który wcześniej zdobyty był tylko raz - pierwsze polskie wejście. Wśród wielu zainteresowań szczególnie pasjonuje się fotografią.

Filip Drożdż

Student Wydziału Operatorskiego PWSFTviT w Łodzi i Grafiki na ASP w Krakowie. Autor zdjęć wielu filmów fabularnych i dokumentalnych . Operator i uczestnik wyprawy Long Walk Plus Expedition z Jakucka na Syberii do Kalkuty w Indiach. Od najmłodszych lat podróżował po Polsce, objechał stopem Europę rysując i fotografując. Podróżnik z pasji, najbardziej lubi  wyzwania, wyprawy bez mapy oraz spotkania i rozmowy z ludźmi.

Tomasz Mucha

Rocznik 1982, pochodzi z małego miasteczka Tyczyn, koło Rzeszowa, absolwent Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, obecnie konsultant firmy Infovide-Matrix S.A. Skupia się głównie na wspinaczce sportowej oraz bulderingu, ale interesuje go także wspinanie w górach wysokich. Aktywny uczestnik sekcji wspinaczkowej „W pionie", członek KW Warszawa. Na swoim koncie ma wiele dróg w Paklenicy (w tym wielkościanowe drogi na Anicy Kuk oraz Veliki Czuk), w Turcji oraz kilka dróg w Jurze Krakowsko- Częstochowskiej (m.in. klasyk ʻFilar Wyklętychʼ - VI.1+). Poza wspinaczką interesuje się muzyką (członek zespołu NoBoCo?!) oraz nurkowaniem (AOWD). Lubi także dobrą książkę.

Magdalena Tworek

Rocznik 80-ty. Pochodzi z Sosnowca. Absolwentka Stosunków Międzynarodowych na Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Obecnie pracuje w firmie z branży telekomunikacyjnej w Warszawie. Była Członkiem Rockhoppers Mountaineering and Climbing Club w Londynie. Od najmłodszych lat związana jest z górami Polski (Tatry, Beskidy, Bieszczady). Przygodę z górami wysokimi rozpoczęła w 2006 r. zdobywając dwa pięciotysięczniki w Himalajach - Chukhung Ri (5546 m n.p.m.) oraz Gokyo Ri (5357 m n.p.m). Od tamtej pory miała już okazję wspinać się w brytyjskich wapieniach Peak District (Stanage oraz Froggatt), wędrowała po górach Nepalu, Walii (Snowdonia), Nowej Zelandii,
Australii, oraz Ameryki Południowej (Cordillera Blanca, Andy Patagónica - Torres del Paine i Los Glaciares). W roku 2009 samotnie wyruszyła w półroczną podróż po Ameryce Południowej, Australii i Nowej Zelandii. Gdziekolwiek jest uwielbia poznawać smaki  lokalnych kuchni, nie opuści koncertu Pearl Jam i możliwości spróbowania dobrej czekolady.

Harmonogram wyprawy

1.przygotowania (marzec 2011 - lipiec 2011)

a. budowanie zaplecza sprzętowego i finansowego niezbędnego do
przeprowadzenia wyprawy
b. zbieranie informacji na temat Północnej Apolobamby
c. przygotowania kondycyjne połączone z testowaniem sprzętu
2. wyprawa (lipiec - sierpień 2011)
a. przedostanie się uczestników do bazy (6 dni)
• zbiórka uczestników w La Paz
• przejazd do Pelechuco
• skompletowanie ekwipunku i wynajęcie tragarzy
b. akcja górska (20 dni)
• trekking do wioski Puina
• trekking do bazy wyprawy
• atak na dziewicze szczyty położone w bezpośrednim otoczeniu
doliny
• atak na dziewiczy szczyt Hucuncunca
• przeniesienie bazy w okolice przełęczy Lusuni
• atak na szczyt Ripa Pata nową drogą wspinaczkową
• atak na inne szczyty osiągalne z przełęczy Lusuni
c. powrót do Polski (5 dni)
• przejazd do La Paz
• przelot do Polski
3. podsumowanie i promocje (październik-grudzień 2011)
a. podsumowanie i rozliczenie wyprawy
b. relacje z wyprawy w audycjach radiowych, w prasie lokalnej,
regionalnej, turystycznej, akademickiej oraz na stronach internetowych
c. pokazy slajdów w środowiskach studenckich (Uniwersytet Warszawski,
Politechnika Warszawska, Politechnika Łódzka, turystycznych (Studencki Klub Górski, Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich w
Warszawie, KW Warszawa)
d. wystawy fotografii z wyprawy
e. publikacja relacji z wyprawy w czasopismach fachowych