Marta Cobel-Tokarska

Biuletyn SKG nr 19 – zima 2002

Jak zwykle, w lipcu była piękna pogoda i puściutko, w sierpniu dzikie tłumy i deszcz. Tak mogę podsumować moje tegoroczne doświadczenia bazowe. W lipcu zajmowaliśmy się głównie spaniem, opalaniem i czytaniem prasy kobiecej, czego owocem jest m.in. słynna już fraza o taternikach czułymi dłońmi rolujących swe liny...

Ze względu na swoje zainteresowania muszę się też pochwalić, że odkryliśmy dawno już odkryty kirkut w Podwilku, ze świetnie zachowanymi macewami, co prawda zarośnięty jak najdziksze buraki kursowe, niemniej jednak robiący spore wrażenie. Jest to, o ile się nie mylę, jedyny taki obiekt na Orawie, tym bardziej godny polecenia. Natomiast sierpień był miesiącem kultury francuskiej, czego przejawem (oprócz permanentnej obecności romanistów na bazie) była nowa rozrywka, narodowy sport żabojadów, czyli bule. Wyodrębniły się tutaj frakcje mięśniaków, co to wolą rzucić jak najmocniej, a nuż trafią, i intelektualistów, chlubiących się precyzją i delikatnością. Mam wrażenie, że i tak najczęściej wygrywała Żyrafa. Natomiast w dziedzinie mody bazowej, w tym sezonie prym wiódł Piotrek, który koszulką firmy Mrówka, ozdobioną rysunkiem żyrafy podbił serca obu pań. Chyba znowu pobity został rekord frekwencyjny. Dla coraz liczniejszego grona ludzi Baza zaczyna być obowiązkowym punktem wakacyjnego terminarza, z czego oczywiście niezmiernie się cieszę. Chciałabym jeszcze, żeby udało się w przyszłym roku przełamać fatum, polegające na obecności szalonej liczby ludzi przy rozstawianiu i żałośnie niewystarczającej przy zwijaniu bazy.

Jeszcze jedna dobra nowina jako PS.: szef Komisji Akademickiej PTTK, niejaki Mendel, wyznał mi w rozmowie poufnej, ale myślę, że się nie obrazi, że mamy najpiękniejszy kibelek na polskich bazach studenckich. A szczególnie zauroczyło go okienko. Wiwat budowniczowie kibelka! I oby tak dalej, oby tak dalej...

Sezon na bazie w Podwilku (2003 rok)

Marta Cobel-Tokarska

Biuletyn SKG nr 21 – zima 2003

Potem przyszedł czas jechać na naszą najpiękniejszą na świecie Bazę w Podwilku na Orawie. Niestety, muszę z przykrością stwierdzić, że wciąż za mało osób interesuje się aktywnie losem naszej bazy. O ile na rozstawianie grupka najwierniejszych i najbardziej zaangażowanych przybyła, dzielnie Bazę powołała do życia i z fasonem obeszła imieniny Piotra i Pawła, to zwijanie… Albo spuśćmy na to zasłonę milczenia czy też niepamięci, albo postarajmy się w przyszłym roku troszkę bardziej zmobilizować siły.

Na Bazie jest pięknie i słodko, czy pada deszcz, czy świeci słońce. Dzisiaj brzmi to pewnie trochę abstrakcyjnie, ale zapraszam wszystkich gorąco na przytulną orawską polankę, gdzie czas płynie inaczej, dni mają smak i zapach malin… i wszystko odzyskuje właściwe proporcje. Wystarczy przyjechać latem na Bazę, by poczuć, jak niezwykłe i intensywne może być życie, bez ekstremalnych wyczynów, skoków na bungee, twardzielstwa i w ogóle. Myślę, że ci, którzy przez cały rok są twardzielami w Warszawie (i w Krakowie!!!), pracując ciężko i próbując ułożyć sobie codziennie życie, mogą na Bazie od tego wszystkiego odpocząć. Misja i przesłanie bardzo pozytywne.

Ewa Janczarek

Biuletyn SKG nr 23 – zima 2004

1-4 lipca 2004 r. Nie wiem, jak było do tej pory, ale jeśli wierzyć starszym klubowiczom, to na tegorocznym rozkładaniu bazy było niezwykle tłoczno. Nic dziwnego, skoro jej rozstawianie i składanie zostały wpisane jako stały element kursu przewodników, czyli coś “co trzeba zaliczyć”. I dobrze, bo rozkładanie bazy to świetna zabawa, a dzięki takiej ilości rąk do pracy w piątek po południu baza już właściwie stała i jedynymi rzeczami do zrobienia były niewielkie poprawki kosmetyczne. I bigos, czy też raczej kapusta pomysłu Marcina Z. Jako że kolega redaktor zaimponował wielu osobom tym dziełem kulinarnym, to pozwolę sobie pochwalić go na łamach Biuletynu. W końcu każdemu się coś od życia należy.

Zresztą należałoby pochwalić wszystkich: Szymona z ekipą za pięknie pomalowane tabliczki informacyjne, Michała za ustanowienie nowego czasu dojścia do Podwilka: dwóch i pół godziny, Wariata za imponujące schody, a Zygę i Faziego za krzewienie ducha sportowego. Proponuję, żeby badminton został oficjalnie wpisany na listę sportów letnich SKG.

Jak wiadomo, po ciężkiej pracy musi nadejść zasłużony odpoczynek, dlatego w sobotę nastąpiła impreza integracyjna przy ognisku, zrobiło się nastrojowo i wspominkowo, bo obchodziliśmy w końcu piętnastolecie bazy. Był tort, świeczki, okazjonalne przemówienia i dużo dobrej zabawy. No i kryjące się przed naszym wzrokiem derkacze.

* * *

28-29 sierpnia 2004 r. Na zwijaniu bazy było może trochę mniej imprezowo, ale znowu pojawił się Paweł Kucharski z silną ekipą składaczy, więc z robotą uwinięto się bardzo szybko i w niedzielę można było już zawitać w góry, co też większość obecnych uczyniła.

Składanie bazy zaszczyciła też resztka wyjazdu klubowego do Rumunii. Zmęczeni i głodni, ale zakochani w Bazie, nie zważając na późną porę, brak transportu i oberwanie chmury nad Orawą, członkowie grupy REM (Rafał K., Ewa J. i Marcin Z.) zachęcili kierowcę stopa do zawiezienia ich pod kościół w Podwilku. O pierwszej w nocy! Pan też chyba był trochę walnięty, bo przez te kilkanaście minut puszczał nam muzykę deathmetalową i pytał czy nam się podoba. Oczywiście, że nam się podobała. Inaczej byłaby pewnie wysiadka. No i już po wyjściu z samochodu zdziwił się, bo myślał, że wiózł trzech facetów. Ślepy czy co?